57. Tulipany z koralikowego kursu u Teresy...

Cześć Kochani...

Dziś opowiem Wam o hafcie, z którym od samego początku miałam "pod górkę".

Wiosną przeglądając Wasze blogi trafiłam do Teresy, autorki bloga TERESA- haft krzyżykowy i biżuteria z koralików, u której właśnie trwały zapisy na kurs haftu koralikowego pod patronatem Coricamo. Haft ten nie jest mi obcy, podobnie jak haft krzyżykowy. Nigdy jednak nie próbowałam połączyć tych technik, więc niewiele myśląc postanowiłam skorzystać z okazji i nauczyć się czegoś nowego. Przecież nic tak nie mobilizuje do pracy, jak wspólna zabawa. 

Wzór wydawał się banalnie prosty, a zarazem niezwykle delikatny i wdzięczny. Z zapałem wzięłam się do pracy... Korzystając z wolnego czasu i chcąc zająć myśli czymś innym niż pandemia- a muszę przypomnieć, że kurs rozpoczął się wiosną, gdy panował istny chaos w tym zakresie- rozpoczęłam haftowanie... Nie czekając aż pojawi się pierwszy post wybrałam kanwę 16 ct i zadowolona z siebie skończyłam elementy wykonane krzyżykami. Zgubiła mnie rutyna. Chciałam by tulipany były delikatne- szczerze mówiąc kanwa w rozmiarze 14 nie należy do moich ulubionych. Jaki był efekt mojej lekkomyślności i niesubordynacji? Otóż taki, że po rozpoczęciu elementów koralikowych wychodziły one wręcz paskudnie! ciasno, nierówno... Cóż, człowiek uczy się na błędach. Tulipany skończyłam haftem krzyżykowym, a efekt tych poczynań już prezentowałam na swoim blogu tutaj <klik>.

Przyszła pora na podejście numer dwa :)

Tym razem zastosowałam się ściśle do wytycznych z kursu. Zaopatrzona w odpowiednie materiały wzięłam się do pracy. Oczywiście, zła na siebie początkowo odłożyłam haft na bok, by emocje i moja niechęć nieco opadły. Haft wykonałam nader szybko, niestety z koralikami na kanwie jakoś nie było mi po drodze... Bałam się efektu końcowego. Cały czas coś mi nie pasowało... Moje wątpliwości rozwiał ostatni post na blogu Teresy, gdzie zaprezentowała tulipany w pełnej krasie. Całość prezentowała się naprawdę intersująco i zapragnęłam, by moje tulipany również rozkwitły... Zdjęcia nie oddają w pełni ich uroku, ale uwierzcie mi na słowo, że cudnie się mienią :) 

Skąd u mnie tyle wahań? Pewnie dlatego, że przyzwyczajona jestem do zestawów z podmalowanym tłem... Efekt szybciej jest widoczny. Mimo niepowodzeń, udział w kursie był niezwykle inspirującym wydarzeniem. Pokazał mi, że warto być otwartym na nowe techniki i nie zniechęcać się zbyt szybko. Pozwolił też wyciągnąć wnioski na przyszłość- w końcu błędy popełnia się tylko raz, później powiela świadomie. Lekcja pokory każdemu jest potrzebna, a ja wiem, że jeszcze wiele muszę się nauczyć. 

Każdego, kto ma ochotę spróbować swoich sił odsyłam do kursu: część I, część II, część III oraz część IV. Znajdziecie tam wiele pomocnych wskazówek. Polecam :)

A Wy lubicie poznawać nowe techniki rękodzielnicze? We mnie drzemie niespokojny duch i trapi nieustanne rękodzielnicze ADHD. Jestem przekonana, że moje poszukiwania w tym zakresie jeszcze nie dobiegły końca i niejednokrotnie pewnie Was zaskoczę. Miłego dnia!